Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΤΥΧΕΡΑ ΠΑΙΓΝΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

Η πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (C-42/07, Βwin και Liga, 8 Σεπτεμβρίου 2009) σχετικά με την προσφορά τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου, έφερε εκ νέου στο προσκήνιο ένα σημαντικό κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα που τα τελευταία χρόνια έχει επιδεινωθεί, βρίσκοντας διαδικτυακή έκφραση. Η επιδίωξη του εύκολου κέρδους σε συνδυασμό με την εθιστική γοητεία του ρίσκου αποτελούν εδώ και αιώνες τα βασικά συστατικά ενός διαχρονικού ανθρώπινου πάθους, που αποδίδεται πιο χαρακτηριστικά με τη γενική ονομασία «τζόγος» (από τη λατινική λέξη «jokus» και την ιταλική «gioco» που σημαίνουν παιχνίδι). Τα τυχερά παίγνια που ικανοποιούν αυτό το πάθος ποικίλουν και έχουν γνωρίσει μεγάλη εξέλιξη στο πέρασμα των αιώνων. Η διεξαγωγή τους δεν έπαψε να κινείται, βέβαια, στα όρια της νομιμότητας καθώς προσφέρει ιδανικό έδαφος για οικονομική εκμετάλλευση και διευκόλυνση απατών. Για το λόγο αυτό πολλά κράτη θέλησαν να προστατεύσουν τους πολίτες με τη δημιουργία αυστηρών νομικών πλαισίων και την ίδρυση κρατικών φορέων που προσφέρουν μονοπωλιακά τέτοιες υπηρεσίες. Ωστόσο, η τεχνολογική εξέλιξη και η επέλαση του διαδικτύου έχει αλλάξει σημαντικά το τοπίο στον εν λόγω τομέα.

Τα είδη των παιγνίων και η εξέλιξη τους.

Τα τυχερά παιχνίδια διακρίνονται παραδοσιακά σε δύο βασικές κατηγορίες:
• παιχνίδια τύχης, στα οποία ο παίχτης δεν ασκεί κανενός είδους έλεγχο (λαχείο, λόττο, ρουλέτα, κουλοχέρης κλπ.) και
• παιχνίδια όπου απαιτείται ένας βαθμός δεξιότητας και γνώσης από τον παίχτη (χαρτοπαιξία, αθλητικά στοιχήματα, ιπποδρομίες, κλπ.).
Στη χώρα μας, μετά το Β.Δ. 29/1971 «περί τυχηρών και μη παιγνίων» και μια σειρά επόμενων νομοθετικών ρυθμίσεων, αρκετά παιχνίδια, όπως η ρουλέτα, ο κουλοχέρης και τα χαρτοπαίγνια προσφέρονται νόμιμα σε οργανωμένα καζίνο που λειτουργούν με την άδεια των αρμόδιων κρατικών αρχών. Με αντίστοιχη άδεια διοργανώνονται και οι ιπποδρομίες ενώ τον αθλητικό στοιχηματισμό έχει αναλάβει κατ’ αποκλειστικότητα ο Οργανισμός Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (Ο.Π.Α.Π.), ο οποίος σταδιακά επεκτάθηκε και σε άλλα παιχνίδια τύχης υπό μορφή λοταρίας (λόττο, τζόκερ, κίνο κλπ). Αντίστοιχο καθεστώς κρατικού παρεμβατισμού επικρατεί στις περισσότερες χώρες ανά τον κόσμο, όχι μόνο επειδή οι κίνδυνοι του τζόγου είναι διεθνώς αποδεκτοί αλλά και επειδή η κερδοφορία της εν λόγω «βιομηχανίας» δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορη την (φορο)εισπρακτική πολιτική κάθε κράτους. Εντούτοις, δεν παύουν να υπάρχουν νομοθετικοί και φορολογικοί «παράδεισοι», όπως νησιά της Καραϊβικής αλλά και το Γιβραλτάρ ή η Μάλτα, που είναι δεκτικοί στη φιλοξενία τέτοιων επιχειρήσεων.
Ο ηλεκτρονικός τζόγος δεν επέφερε αλλαγές τόσο στο είδος των παιγνίων όσο στον τρόπο και την ευκολία διεξαγωγής τους. Η προσφορά τυχερών παιγνίων επιγραμμικά (online) ξεκίνησε ήδη από το 1995. Η πρώιμη είσοδος τους στην διαδικτυακή αγορά οφείλεται στη σύγκληση διαφόρων παραγόντων. Ο βασικότερος από αυτούς ήταν η ψήφιση νόμου που επέτρεπε την ίδρυση εταιρειών διεξαγωγής τυχερών παιγνίων στο νησιωτικό κρατίδιο της Καραϊβικής Αντίγκουα. Παράλληλα, αναπτύχθηκαν και οι απαραίτητες εφαρμογές για να εξυπηρετήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την μεταφορά των διαφόρων παιχνιδιών στον εικονικό κόσμο. Επειδή όμως τα χρηματικά ποσά που διακινούνται κάθε άλλο παρά εικονικά είναι, απαιτήθηκε η δημιουργία λογισμικών που κατόρθωσαν να εγγυηθούν την ασφάλεια των δικτυακών συναλλαγών. Κάπως έτσι ξεκίνησε η λειτουργία του πρώτου ηλεκτρονικού καζίνου, το 1995, με την ονομασία InterCasino, το οποίο άνοιξε τελικά το δρόμο για χιλιάδες αντίστοιχες επιχειρηματικές κινήσεις.

Οφέλη και προβλήματα του διαδικτυακού τζόγου.

Ίσως φαίνεται οξύμωρο να αναζητούμε τα οφέλη του τζόγου –εξαιρώντας βέβαια τα κέρδη των σχετικών επιχειρήσεων. Αν λάβουμε, όμως, υπόψη το πλήθος των παιχτών και την ανάγκη τους να ικανοποιήσουν ένα πραγματικό πάθος, πρέπει να αντιμετωπίσουμε ανάλογα τις διαδικτυακά προσφερόμενες υπηρεσίες. Από την πλευρά του παίχτη, λοιπόν, οι δυνατότητες που του προσφέρει ο ψηφιακός κόσμος είναι πρακτικά ατελείωτες και όπως όλες οι online υπηρεσίες ελκυστικά προσιτές. Χιλιάδες ιστοσελίδες παρέχουν αναρίθμητες εκδοχές παραδοσιακών παιγνίων, επιδιώκοντας συγχρόνως να δημιουργήσουν μια εντυπωσιακή εικονική ατμόσφαιρα που θα παρασύρει τις αισθήσεις των χρηστών-παιχτών. Άλλοι ιστοχώροι είναι προσανατολισμένοι σχεδόν αποκλειστικά στον αθλητικό στοιχηματισμό, προσφέροντας τεράστιο όγκο πληροφοριών, στατιστικών αναλύσεων και συγκριτικών δεδομένων στους πελάτες που επιδιώκουν το μεγαλύτερο κέρδος. Επίσης, πρέπει να ειπωθεί ότι η υπερπροσφορά παιγνίων και η πληθώρα επιλογών έχει αυξήσει τον ανταγωνισμό και κατά συνέπεια τις παροχές προς τους χρήστες. Πιστώσεις χρημάτων (bonus) σε νέους πελάτες, δώρα αλλά και καλύτερες αποδόσεις στοιχημάτων, επιστρατεύονται με σκοπό την προσέλκυση παιχτών. Φυσικά, όλα αυτά βρίσκονται σε απόσταση λίγων «κλικ», ανά πάσα στιγμή.
Από την άλλη πλευρά, οι γοητευτικές ευκολίες του διαδικτύου συνεπάγονται αυτονόητους κινδύνους. Η έλλειψη άμεσης επαφής και η εξ αποστάσεως συναλλαγή αποτελούν ούτως ή άλλως προβληματικές συνθήκες σε όλους τους τομείς των επιγραμμικών υπηρεσιών. Στα παιχνίδια της τύχης η καχυποψία οφείλει να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Όταν, για παράδειγμα, το κέρδος εξαρτάται από το αποτέλεσμα μιας εικονικής ρουλέτας, δηλαδή στην ουσία μίας εφαρμογής προγραμματισμένης από τον ίδιο τον φορέα, που την προσφέρει και ο οποίος θα πρέπει τελικά να αποδώσει το πιθανό κέρδος, εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς διασφαλίζεται η έντιμη διεξαγωγή του παιχνιδιού. Άλλου είδους προβληματική ισχύει στα στοιχήματα, όπου το υπό πρόβλεψη γεγονός είναι –θεωρητικά τουλάχιστον– ανεξάρτητο από τους παίχτες ή την εκάστοτε εταιρεία στοιχημάτων. Στην περίπτωση αυτή, το ζητούμενο είναι η φερεγγυότητα του φορέα που θα κληθεί να αποδώσει το κέρδος. Πολλές είναι οι σχετικές περιπτώσεις εξαπάτησης, με μεγαλύτερη, ίσως, αυτή της βρετανικής εταιρείας διαδικτυακών στοιχημάτων «BetOnSports», η οποία κλείνοντας ξαφνικά το 2006 προκάλεσε περιουσιακές ζημίες ύψους 7 έως 20 εκατομμυρίων δολαρίων στους πελάτες της. Στις αρχές Νοεμβρίου 2009, δικαστήριο των Η.Π.Α. επέβαλε ποινή φυλάκισης 51 μηνών στον ιδρυτή της εταιρείας Γκάρι Κάπλαν, ο οποίος θα καταβάλει ως πρόστιμο και το ποσό των 44 εκατομμυρίων δολαρίων.
Ενόψει της συνεχούς αύξησης του διαδικτυακού τζόγου και κατ’ επέκταση του λογικού πολλαπλασιασμού των παραπάνω κινδύνων, αναδείχθηκε η ανάγκη πιστοποίησης της αξιοπιστίας των επιχειρήσεων του κλάδου. Για το σκοπό αυτό δημιουργήθηκε το 2003 ένας ανεξάρτητος οργανισμός με την επωνυμία eCOGRA (eCommerce and Online Gaming Regulation and Assurance) που κατάφερε να θέσει συγκεκριμένους κανόνες και πρότυπα λειτουργίας, τα οποία αποδέχτηκαν σταδιακά οι περισσότερες επιχειρήσεις. Ανεξάρτητοι επιθεωρητές της eCOGRA διενεργούν ελέγχους λογισμικών και εποπτεύουν επαγγελματικές μεθόδους και συμπεριφορές προκειμένου να πιστοποιήσουν την κάθε εταιρεία που επιζητά την εμπιστοσύνη των χρηστών.

Η νομική αντιμετώπιση

Ο τζόγος εν γένει, αποτελεί ένα ευαίσθητο πρόβλημα που αγγίζει τις κοινωνίες σε οικονομικό αλλά και ηθικό επίπεδο, απαιτώντας ιδιαίτερη αντιμετώπιση με βάση τις παραδοσιακές αρχές και τις πολιτιστικές αξίες κάθε κράτους. Ήδη αναφέραμε ότι αρκετές χώρες, όπως και η Ελλάδα, έχουν επιλέξει την μονοπωλιακή διεξαγωγή τυχερών παιγνίων από αυστηρά ελεγχόμενους φορείς ενώ κάποιες άλλες ευνοούν τη λειτουργία τέτοιων επιχειρήσεων. Ο υπερεθνικός χαρακτήρας του διαδικτύου άλλαξε ουσιαστικά το τοπίο, ανοίγοντας ένα κανάλι αναγκαστικής νόθευσης του αξιακού συστήματος κάθε κοινωνίας. Οι εθνικοί νομοθετικοί φραγμοί έμειναν ανεφάρμοστοι στο παγκοσμιοποιημένο ψηφιακό περιβάλλον. Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, την αρχική αμηχανία των κρατικών μηχανισμών διαδέχτηκαν αρκετά διαφορετικές επιλογές.
Στην Ευρώπη, αρκετές χώρες, ακολούθησαν σταδιακά το παράδειγμα της Βρετανίας, η οποία αναγνώρισε τις εταιρείες διαδικτυακού τζόγου, παραχωρώντας σχετικές άδειες. Άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία αλλά και η Ελλάδα εμμένουν στη μονοπωλιακή τακτική αφήνοντας αρρύθμιστο το διαδικτυακό καθεστώς. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση των υπεράκτιων εταιρειών τυχερών παιγνίων που εξυπηρετούν διαδικτυακά ανενόχλητα τους κατοίκους αυτών των χωρών, απορροφώντας μεγάλα κέρδη, από τα οποία η κρατική οικονομία δεν ενισχύεται με κανέναν φόρο. Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξετάζει τα εναπομείναντα μονοπώλια πιέζοντας για την απελευθέρωση της εν λόγω αγοράς με βάση και το κοινοτικό δίκαιο. Επιπλέον, οργανώσεις παιχτών διεκδικούν το δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή φορέα έναντι των κρατικών μονοπωλίων με βασικό επιχείρημα την αύξηση των παροχών και των κερδών τους μέσω του ανταγωνισμού, επικαλούμενοι άλλωστε και τους κοινοτικούς κανόνες της εσωτερικής αγοράς.
Λίγο πριν καμφθούν και οι τελευταίες μονοπωλιακές αντιστάσεις στη χώρα μας, η πρόσφατη απόφαση του ΔΕΚ ανέτρεψε την κατάσταση αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της Πορτογαλίας στο κρατικό μονοπώλιο των «πολλαπλών» παιγνίων και μέσω διαδικτύου, για επιτακτικούς λόγους γενικού συμφέροντος, που αφορούν την καταπολέμηση της απάτης και της εγκληματικότητας. Ο Ο.Π.Α.Π., ως ο κύριος ελληνικός φορέας εκμετάλλευσης τυχερών παιγνίων, έσπευσε να δηλώσει σε ανακοίνωσή του πως το μονοπώλιο του είναι «πιο ασφαλές από κάθε άλλη φορά». Εντούτοις, πρέπει να υπομνησθεί πως ο Ο.Π.Α.Π. δεν έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του online, ούτε έχει κατοχυρωθεί το αποκλειστικό του δικαίωμα στο διαδίκτυο, όπως συνέβη με τον αντίστοιχο πορτογαλικό φορέα Santa Casa. Εκτός λοιπόν από τα πρακτικά προβλήματα που συνεπάγεται ένα μονοπώλιο στο ίντερνετ (βλ. παρατηρήσεις στην απόφαση C-42/07 του ΔΕΚ στο τεύχος ΕΕΕυρΔ 4:2009) είναι τελείως διαφορετικό να προστατεύεται δικαιολογημένα η αποκλειστικότητα μιας υπαρκτής διαδικτυακής υπηρεσίας από το να απαγορεύεται γενικά η παροχή της από άλλους φορείς.
Ο δρόμος της ευθείας και ριζικής απαγόρευσης οποιασδήποτε υπηρεσίας στον κοινοτικό χάρτη είναι ιδιαίτερα δύσβατος, όπως αποδείχτηκε εξάλλου και με την καταδίκη της Ελλάδας από το ΔΕΚ για την απόλυτη απαγόρευση όλων αδιακρίτως των ηλεκτρονικών παιγνίων με το νόμο 3037/2002. Αξιοπρόσεχτη είναι, όμως, η επίτευξη απόλυτου φραγμού του διαδικτυακού τζόγου στις Η.Π.Α. με έμμεσο τρόπο. Συγκεκριμένα, με ομοσπονδιακό νόμο του 2006 (Unlawful Internet Gambling Enforcement Act) δεν απαγορεύτηκε μεν η προσφορά και διεξαγωγή online τυχερών παιγνίων στις Η.Π.Α., αλλά αποκλείστηκαν όλες οι οικονομικές και τραπεζικές συναλλαγές που σχετίζονται με παροχή τέτοιων υπηρεσιών online. Ως αναπότρεπτη συνέπεια αυτής της ρύθμισης ακολούθησε η διακοπή προσφοράς τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου από την πλειονότητα των σχετικών επιχειρήσεων αφού αδυνατούσαν να προβούν σε εισπράξεις που αφορούσαν χρήστες εντός της αμερικανικής επικράτειας. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου αποδείχτηκε αποδοτική, αφήνοντας, μέχρι σήμερα, όλες τις επιχειρηματικές προσπάθειες διείσδυσης στην αχανή αγορά του τζόγου των Η.Π.Α. μέσω του διαδικτύου δίχως αντίκρισμα.

Συνοψίζοντας, μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ότι η εξαφάνιση των τυχερών παιγνίων είναι πρακτικά αδύνατη καθώς ανταποκρίνονται εδώ και αιώνες σε μια ανθρώπινη ανάγκη ή έστω αδυναμία. Κατά συνέπεια, η θωράκιση του ατόμου από τους κινδύνους του τζόγου προβάλει ως υποχρέωση της πολιτείας ενώ η διαδικτυακή εξέλιξη των τυχερών παιγνίων φέρνει διεθνώς τις αρμόδιες ρυθμιστικές αρχές αντιμέτωπες με νέες προκλήσεις. Εν κατακλείδι, κάθε κράτος καλείται να διαμορφώσει με νηφαλιότητα ένα σύγχρονο κανονιστικό πλαίσιο, προκειμένου να ισορροπήσει αποτελεσματικά μεταξύ ασφάλειας και ελευθερίας των παιχτών.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου:
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P6-TA-2009-0097+0+DOC+XML+V0//EL

Unlawful Internet Gambling Enforcement Act of 2006:
http://thomas.loc.gov/cgi-bin/query/F?c109:6:./temp/~c109DWNMAP:e220380:

Δελτίο τύπου Ο.Π.Α.Π:
http://www.opap.gr/pressdetails.asp?pressid=987&ptype=NEWS&langid=1&pageid=475

eCOGRA:
http://www.ecogra.org

Η πλευρά των παιχτών:
http://olaeinaitzogos.blogspot.com

http://www.right2bet.net/

Ηλεκτρονικός τύπος:
http://www.reuters.com/article/internetNews/idUSTRE5A24IS20091103

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_01/08/2009_324244

http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=39477

http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page= &design=default&nptext_id=48872

http://www.sigmalive.com/simerini/business/208213

http://users.softlab.ece.ntua.gr/~bxb/pub2/neoarticle007.pdf

Βλ. επίσης:
http://www.gbgc.com/about

http://www.iagr.org/members/members.htm

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ: ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Το διαδίκτυο, όπως το γνωρίζουμε και το χρησιμοποιούμε σήμερα, απεικονίζει ένα παγκόσμιο δίκτυο συνδεδεμένων υπολογιστών που διευκολύνουν την απομακρυσμένη επικοινωνία μεταξύ των ατόμων και την ανταλλαγή κάθε λογής δεδομένων και πληροφοριών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πίσω από κάθε υπολογιστή υπάρχει, έστω και θεωρητικά, η ανθρώπινη παρουσία που μπορεί ανά πάσα στιγμή να επηρεάσει τη λειτουργία του, είναι προφανές ότι το «υποκείμενο» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του διαδικτυακού παρόντος. Ωστόσο, αν και η εφηβεία της ψηφιακής εποχής αποδείχτηκε ανθρωποκεντρική, τα χρόνια της ωριμότητάς της προμηνύονται μάλλον αντικειμενοστρεφή. Προσπερνώντας το άτομο, η τεχνολογία εστιάζει ήδη στη δημιουργία ενός πιο «έξυπνου» περιβάλλοντος, χαρίζοντας ψηφιακή ζωή στα πράγματα. Με άλλα λόγια: όταν το δοχείο του γιαουρτιού αρχίσει να μιλάει η επιστημονική φαντασία θα είναι ήδη πραγματικότητα. Μια τέτοια εξέλιξη δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ετοιμάζεται πια για την επερχόμενη «επανάσταση».

Η νέα τεχνολογική τάση, γνωστή κυρίως ως «Περιβάλλουσα νοημοσύνη» και «Διαδίκτυο των πραγμάτων», δεν θεωρείται αδίκως επανάσταση αφού πρόκειται να αλλάξει εξ ολοκλήρου την καθημερινότητά του σύγχρονου ανθρώπου. Οι εφαρμογές της δεν γνωρίζουν ουσιαστικά περιορισμό. Κάθε αντικείμενο επιδέχεται την προσθήκη ενός μικροκυκλώματος που θα το ταυτοποιεί, θα το εντοπίζει ανά πάσα στιγμή και θα επιτρέπει την αυτόνομη αλληλεπίδρασή του όχι μόνο με τον άνθρωπο αλλά και με τα υπόλοιπα αντικείμενα. Η υλοποίηση αυτής της ιδέας προβλέπεται να ξεκινήσει σε ευρεία κλίμακα στον επιχειρηματικό και βιομηχανικό κλάδο, όπου απαιτείται διαρκής έλεγχος και παρακολούθηση στις γραμμές παραγωγής. Στο πλαίσιο αυτό, το γιαούρτι που μιλάει δεν είναι μια εξωπραγματική υπερβολή. Κάθε προϊόν που φτάνει στα χέρια του καταναλωτή θα φέρει και θα μεταδίδει πληροφορίες που θα συλλέγονται καθ’ όλη την παραγωγική διαδικασία και μπορεί να αφορούν τη σύστασή του, τη συντήρησή του, τη θερμοκρασία αποθήκευσης, τη μεταφορά του κλπ. Ήδη, βέβαια, τα πρώτα δείγματα περιβάλλουσας νοημοσύνης υπάρχουν γύρω μας σε πρώιμο στάδιο μέσω των λεγόμενων «έξυπνων ετικετών» που κρύβονται σε πολλά αγαθά κυρίως για αντικλεπτικούς λόγους. Παρόμοιες ετικέτες εμφυτεύονται στα βιβλία πολλών βιβλιοθηκών τόσο για προστασία όσο και για αυτοματοποιημένη παρακολούθηση της δανειστικής διαδικασίας. Τα επόμενα βήματα στην ταυτοποίηση των αντικειμένων αποσκοπούν στον ηλεκτρονικό εντοπισμό και την ορθή ανακατεύθυνση τους μέσα σε ένα διαδραστικό περιβάλλον. Πιο απλά, αρκεί να σκεφτούμε ότι μια «έξυπνη» βαλίτσα πολύ δύσκολα θα κατέληγε σε λάθος προορισμό αλλά και τότε θα μπορούσε να εντοπιστεί άμεσα και να φτάσει πολύ πιο γρήγορα στον κάτοχό της. Αντίστοιχα, άλλωστε, μπορεί να διευκολυνθεί εντυπωσιακά η διαλογή ανακυκλώσιμων υλικών προσφέροντας καίρια λύση στο οικολογικό αδιέξοδο.

Παρατηρώντας κανείς ταινίες επιστημονικής φαντασίας προηγούμενων δεκαετιών θα μπορούσε κάλλιστα να απογοητευτεί καθώς προσεγγίζουμε πια το έτος 2010, το οποίο ο κινηματογραφικός φακός του ’70 και του ’80 παρουσίαζε σαφώς πιο εντυπωσιακό από αυτό που ζούμε σήμερα. Αρκετά συχνά κάποια τεχνολογικά επιτεύγματα θεωρούνται απλά και αναμενόμενα ενώ η αλήθεια διαφέρει κατά πολύ. Για την επίτευξη ενός τεχνολογικού και κατ’ επέκταση κοινωνικού άλματος, όπως το «Διαδίκτυο των πραγμάτων», απαιτείται η σύγκλιση διαφορετικών τεχνολογιών την κατάλληλη στιγμή. Την τελευταία πενταετία μια τέτοια πετυχημένη σύγκλιση έφερε την επιστημονική φαντασία πιο κοντά στην πραγματικότητα. Οι εμπλεκόμενες τεχνολογίες που εξελίσσονται παράλληλα και τείνουν σε μια αρμονική συνεργασία είναι η «ταυτοποίηση μέσω ραδιοσυχνοτήτων» (Radio Frequency Identification) γνωστή με το ακρωνύμιο RFID και η ανάπτυξη ενός νέου πρωτοκόλλου επικοινωνίας του ίντερνετ με την ονομασία IPv6.

Δίχως να υπεισέλθουμε σε εξειδικευμένες τεχνικές λεπτομέρειες αξίζει να αναφέρουμε κάποιες βασικές πληροφορίες για την κάθε τεχνολογία. Η RFID ενσωματώνεται συνήθως στις έξυπνες ετικέτες (RFID tags) που αναφέρθηκαν παραπάνω και πρόκειται ουσιαστικά για έναν πολύ μικρό πομποδέκτη και μικροεπεξεργαστή που επιτρέπει την αυτοματοποιημένη ασύρματη μετάδοση των δεδομένων σε έναν ειδικό αναγνώστη (RFID reader). Σε αντίθεση μάλιστα με τον πολύ γνωστό γραμμωτό κώδικα (barcode) δεν απαιτείται οπτική επαφή μεταξύ ετικέτας και αναγνώστη. Εκτός των άλλων η RFID χρησιμοποιείται σε διαβατήρια νέου τύπου καθώς και για την αυτόματη ηλεκτρονική πληρωμή των διοδίων ενώ μικροκάψουλες RFID εμφυτεύονται ήδη σε κατοικίδια για τον εύκολο εντοπισμό τους. Παράλληλα, το πρωτόκολλο επικοινωνίας του διαδικτύου (ΙΡ) που επέτρεψε την μέχρι σήμερα αλματώδη ανάπτυξη των ψηφιακών υπηρεσιών έγινε εγκαίρως αντιληπτό ότι δε θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες ανάγκες. Η αναλωσιμότητά του οφείλεται στον περιορισμένο αριθμό διευθύνσεων που μπορεί να εξυπηρετήσει, ο οποίος ανέρχεται περίπου σε 3,5 δισεκατομμύρια. Δεδομένου ότι οι δεσμευμένες διευθύνσεις έχουν ξεπεράσει σήμερα τα 2,5 δισεκατομμύρια ήταν απαραίτητη η εύρεση κάποιας διεξόδου. Η λύση δόθηκε με την ανάπτυξη ενός νέου πρωτοκόλλου, του IPv6, που έχει πρακτικά ανεξάντλητες δυνατότητες, προκειμένου να καλύψει τις απαιτήσεις ενός ευφυούς περιβάλλοντος όπου κάθε αντικείμενο θα έχει δική του δικτυακή ταυτότητα.

Φυσικά, η επερχόμενη δικτύωση των πάντων δημιουργεί αυτονόητο σκεπτικισμό για όλους τους τεχνολογικούς δαίμονες που συνοδεύουν κάθε βήμα επιστημονικής προόδου. Τα μελλοντολογικά σενάρια περί οργουελικού πανοπτισμού βρίσκουν το καλύτερο έδαφος για να αναπτυχθούν ενώ η ιδιωτικότητα και η προστασία των προσωπικών δεδομένων βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Ο προβληματισμός, ακόμη και οι υπερβολικές θεωρίες, δικαιολογούνται μπροστά στην επικείμενη εξέλιξη που θα καταστήσει τον καθένα στόχο εύκολης παρακολούθησης. Ακόμη και αν η προστασία του ίδιου του ατόμου διασφαλιστεί αποτρέποντας για παράδειγμα την ετικετοποίηση προσώπων, ο έμμεσος εντοπισμός μέσω των αντικειμένων που φέρει ή χρησιμοποιεί ο καθένας δύσκολα θα αποφευχθεί. Συνεπώς, πολύ γρήγορα οι νομοθεσίες όλων των κρατών θα βρεθούν αντιμέτωπες με μια ανυπέρβλητη πρόκληση, την προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών μέσα από ένα ευέλικτο και αποτελεσματικό πλέγμα κανόνων που θα ρυθμίζει κατάλληλα τη διεισδυτικότητα του ευφυούς περιβάλλοντος.
Αν και η ετοιμότητα των εθνικών νομοθετών μπροστά στα νέα δεδομένα κρίνεται αμφίβολη, οι πρωτοβουλίες σε κοινοτικό πλαίσιο μέσω των δράσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φαίνονται τουλάχιστον ικανοποιητικές. Από το 2006 ξεκίνησαν δημόσιες διαβουλεύσεις για την ευρωπαϊκή στρατηγική σχετικά με τη χρήση της τεχνολογίας RFID, συστάθηκαν ειδικές επιστημονικές ομάδες που παρέχουν συνεχές ερευνητικό έργο, οργανώθηκαν σχετικά διεθνή συνέδρια και ήδη από τα τέλη του 2007 τονώθηκε η ιδέα του διαδικτύου των πραγμάτων και της ομαλότερης μετάβασης σε αυτό. Μέσα στο 2009 ξεκίνησε και η λειτουργία ενός επίσημου ιστοχώρου που συγκεντρώνει όλες τις πληροφορίες και τις εξελίξεις σε σχέση με το διαδίκτυο του μέλλοντος. Εκεί προβάλλεται ως βασικό μέλημα της Επιτροπής η υποστήριξη της έρευνας για την προώθηση της τεχνολογίας RFID ως αναπόσπαστο τμήμα ενός μελλοντικού διαδικτύου των πραγμάτων αλλά και η υιοθέτηση απαραίτητων δράσεων που θα οδηγήσουν σε μια κοινή πολιτική προσαρμογής και εναρμόνισης των νομοθεσιών. Σε κάθε περίπτωση προκρίνεται η προστασία του πολίτη με κεντρικό μήνυμα να διατηρεί ο καθένας ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο στη ροή των δεδομένων του.

Θα ήταν πράγματι αφελές να πιστέψει κανείς ότι υπάρχει τρόπος να σταματήσει η εξέλιξη. Στο διαδίκτυο του αύριο πρωταγωνιστές θα είναι σίγουρα τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν και σε μεγάλο βαθμό μας ορίζουν. Ακόμα και η έννοια των «ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων» μπορεί στο μέλλον να αντικατασταθεί από κάποια «ευαίσθητα προσωπικά αντικείμενα». Η τυπική προστασία της ιδιωτικότητας μέσα από εξελιγμένα κανονιστικά πλέγματα δε θα πάψει να υφίσταται, χαρίζοντας την επιλογή στον πολίτη και αναγνωρίζοντας τη δύναμη της συναίνεσής του. Το κρίσιμο ερώτημα όμως αφορά την πλαστότητα αυτής της επιλογής. Τελικά, όταν η άρνηση της συναίνεσης στην διοχέτευση προσωπικών δεδομένων ή πιθανώς στην ανάγνωση προσωπικών αντικειμένων θα ισοδυναμεί με αποκλεισμό από κάποιες δραστηριότητες της καθημερινότητας, η δυνατότητα της επιλογής ενδέχεται να καταλήξει κενό γράμμα κάποιου μελλοντικού νόμου περί προστασίας της ιδιωτικότητας.




ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ιστοχώρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το «Διαδίκτυο των Πραγμάτων»:
http://www.iot-visitthefuture.eu

Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
http://ec.europa.eu/ellada/news/news/20090618internet_revolution_el.htm

http://ec.europa.eu/information_society/policy/rfid/index_en.htm

Ερευνητικά κείμενα:
http://www.itu.int/osg/spu/publications/internetofthings/InternetofThings_summary.pdf

http://ec.europa.eu/information_society/policy/rfid/documents/iotprague2009.pdf

http://www.networkcultures.org/_uploads/notebook2_theinternetofthings.pdf

Ηλεκτρονικός τύπος:
http://www.internetactu.net/2008/10/02/l%E2%80%99internet-des-objets-des-outils-pour-hackers-ou-une-veritable-opportunite-d%E2%80%99affaire/

http://www.lemonde.fr/cgi-bin/ACHATS/acheter.cgi?offre=ARCHIVES&type_item=
ART_ARCH_30J&objet_id=1088934&clef=ARC-TRK-D_01


http://www.guardian.co.uk/technology/2008/oct/16/internet-of-things-ipv6

Βλ. επίσης:
http://www.iturls.com/English/TechHotspot/TH_IOT.asp

http://java.sun.com/developer/technicalArticles/Ecommerce/rfid/


http://www.internet2008.eu/spip.php?rubrique41

http://www.nis-summer-school.eu/theme-topics.html

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

H ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΜΕΤΡΑ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Στα μέσα Απριλίου 2009 ολοκληρώθηκε, τελικά, στη Στοκχόλμη η δίκη των ιδιοκτητών της δημοφιλούς ιστοσελίδας «Pirate Bay», Carl Lundström, Peter Sunde, Frederik Neij και Gottfrid Svartholm Warg, με μια απόφαση αυστηρότερη από το αναμενόμενο. Το σουηδικό δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης ενός έτους σε κάθε κατηγορούμενο ενώ καλούνται να καταβάλουν συνολική αποζημίωση 3,6 εκ. δολαρίων στις θιγόμενες εταιρίες της κινηματογραφικής και μουσικής βιομηχανίας. Εδώ, βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι αξιώσεις των εταιριών άγγιζαν τα 14 εκ. δολάρια. Παρά την επιδίκαση πολύ μικρότερης αποζημίωσης, η απόφαση προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις των καταδικασθέντων που υπέβαλαν άμεσα αίτημα επανεκδίκασης με την αιτιολογία ότι ο δικαστής της έδρας δεν ήταν αμερόληπτος, αφού είναι μέλος οργάνωσης για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων. Παράλληλα, τέσσερις δισκογραφικές εταιρίες κατέθεσαν κι άλλο αίτημα για επιβολή νέου προστίμου στους ιδρυτές του «Pirate Bay», προμηνύοντας μια ισχυρή διαμάχη με αρκετό μέλλον.

Οι δικαστικές αυτές περιπέτειες φαίνεται, ωστόσο, να δημιουργούν μια ελκυστική εικόνα γύρω από την «πειρατεία» που σκιαγραφείται με τον καλύτερο τρόπο σε πρόσφατη δημοσκόπηση ενόψει των Ευρωεκλογών στη Σουηδία. Το νεοσύστατο «Πειρατικό Κόμμα» συσπειρώνει το 5% των πολιτών, οι οποίοι συστρατεύονται με την επιδίωξη αναπροσαρμογής της νομοθεσίας πνευματικών δικαιωμάτων σε κοινοτικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, πάντως, που οι «πειρατές» διεκδικούν μια έδρα στους κόλπους της Ευρώπης, το Ευρωκοινοβούλιο στηρίζει με ψήφισμά του την εικοσαετή παράταση του χρόνου προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων που προστατεύουν τις μουσικές ηχογραφήσεις.

Εντωμεταξύ και στο γαλλικό άκρο της Ευρώπης, η συζήτηση για την διαδικτυακή πειρατεία παρέμεινε στο επίκεντρο όλη την άνοιξη. Το σχέδιο νόμου της γαλλικής Κυβέρνησης που προέβλεπε τη διακοπή της πρόσβασης στο Ίντερνετ, σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενης τηλεκφόρτωσης πειρατικών δεδομένων, απορρίφθηκε οριακά από την Εθνοσυνέλευση στις 9 Απριλίου 2009. Λίγες ημέρες αργότερα όμως και με αίτημα του Γάλλου Προέδρου η πρόταση επανήλθε και τελικά υπερψηφίστηκε στα μέσα Μαΐου. Σύμφωνα με το νέο νόμο, λοιπόν, οι πάροχοι πρόσβασης στο διαδίκτυο θα παρακολουθούν την κίνηση των δεδομένων των χρηστών και όταν εντοπίζουν παράνομη ανταλλαγή αρχείων θα προχωρούν σε διαδοχικές προειδοποιήσεις τους. Η τρίτη ειδοποίηση θα επιφέρει και διακοπή της πρόσβασης για ένα έτος. Η πρόβλεψη αυτή προσφέρει μεν πρόσθετη θωράκιση των πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά δυστυχώς παραβλέπει την αλυσίδα προβληματικών καταστάσεων που ενδέχεται να προκύψουν. Οι εμπειρότεροι χρήστες -και όχι απαραίτητα χάκερ- θα μπορούν να καλύπτονται με εύκολους τρόπους πίσω από εικονικές ή ξένες δικτυακές διευθύνσεις (ΙΡ) εμπλέκοντας ανυποψίαστους χρήστες που θα καλούνται να αποδείξουν την αθωότητά τους και το πιθανότερο είναι τελικά να απομακρύνονται αγανακτισμένοι από τις υπηρεσίες του διαδικτύου.

Η πρωτοβουλία της Γαλλικής Κυβέρνησης θυμίζει την τακτική που ακολουθήθηκε προ ετών και στη χώρα μας στο πλαίσιο του προγράμματος «Δίοδος» που ενίσχυε οικονομικά τους φοιτητές για την αγορά Η/Υ και την απόκτηση σύνδεσης στο Ίντερνετ. Πολλοί φοιτητές που μετείχαν στο πρόγραμμα είχαν λάβει αντίστοιχες προειδοποιήσεις μέσω e-mail, χωρίς όμως να γίνει γνωστή κάποια περαιτέρω κύρωση. Ολοκληρώνοντας, πρέπει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Business Software Alliance (BSA), που εκπροσωπεί την παγκόσμια βιομηχανία λογισμικού, η πειρατεία των εν λόγω προϊόντων στην Ελλάδα παρουσίασε σημαντική μείωση, εφτά ποσοστιαίων μονάδων, τα τελευταία τρία χρόνια. Παρ’ όλα αυτά η χώρα μας παραμένει τρίτη στην Ευρώπη στη χρήση πειρατικών προγραμμάτων, με ποσοστό 57%.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ηλεκτρονικός τύπος:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/technology/8003799.stm

http://www.guardian.co.uk/technology/2009/may/21/victor-keegan-music-industry

http://www.theinquirer.net/inquirer/news/1184453/swedish-pirate-party-tipped-eu-win

http://www.nytimes.com/2009/05/13/technology/internet/13net.html

http://www.france24.com/en/20090513-france-anti-piracy-internet-bill-european-union-law-brussels

Βλ. επίσης:
http://www.piratpartiet.se/international/english

http://www.europarl.europa.eu/news/expert/infopress_page/058-54192-111-04-17-909-20090422IPR54191-21-04-2009-2009-false/default_en.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/HADOPI_law

http://www.bsa.org/country/News%20and%20Events/News%20Archives/global/05122009-idc-globalstudy.aspx

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΕΡΙ ΙΣΤΟΛΟΓΙΩΝ

Η απόφαση 44/2008 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης προκάλεσε έντονες συζητήσεις στην ελληνική «μπλογκόσφαιρα» και όχι άδικα αφού αποτελεί την πρώτη περίπτωση, όπου με σπάνιο δικαστικό μεράκι πραγματεύονται και αναλύονται αμφισβητούμενα θέματα σχετικά με την έννοια, τη φύση και τη λειτουργία των ιστολογίων (blogs). Ο πυρήνας της υπόθεσης αφορά προσβλητικό δημοσίευμα που έθιγε γνωστό πρόσωπο (ενάγοντα) της τοπικής κοινωνίας και ήταν αναρτημένο σε μπλογκ που φαινόταν να ανήκει στον εναγόμενο.
Επισημαίνοντας ότι το κείμενο της απόφασης αξίζει να αναγνωσθεί στο σύνολό του, από τη θέση αυτή θα περιοριστούμε στον αποσπασματικό σχολιασμό των κυριότερων σημείων. Καταρχήν επιχειρείται για πρώτη φορά ένας ορισμός του ιστολογίου που συνοψίζεται ως εξής: πρόκειται για ένα διαδραστικό μέσο επικοινωνίας αόριστου αριθμού προσώπων, που αποτελεί τεχνική εφαρμογή στον παγκόσμιο ιστό και ειδικότερα ιστοσελίδα εν είδει προσωπικού ημερολογίου, δημοσίως προσιτού σε όλους τους χρήστες του διαδικτύου, οι οποίοι ανταποκρινόμενοι στα ερεθίσματα που λαμβάνουν από την ανάγνωση των απόψεων του κατόχου - διαχειριστή του, δύνανται να ανακοινώσουν στο ίδιο ιστολόγιο τα δικά τους σχόλια, τα οποία είναι επίσης αναγνώσιμα. Με βάση τα στοιχεία αυτού του ορισμού και τη γραμματική διατύπωση του ν. 1178/1981 «περί αστικής ευθύνης του τύπου» και του άρθρου 681Δ ΚΠολΔ, η απόφαση ακολουθεί μια μάλλον αχρείαστα δαιδαλώδη λογική, εξοβελίζοντας, αρχικά, τα ιστολόγια από το θεσμικό πλαίσιο των ανωτέρω διατάξεων, για να καταλήξει όμως εντέλει στην αναλογική εφαρμογή των ίδιων ρυθμίσεων. Παράλληλα απορρίπτει την ταύτιση των μπλογκς με την έννοια του «ηλεκτρονικού τύπου» που χρησιμοποιήθηκε νομολογιακά για να χαρακτηρίσει τα σύγχρονα μέσα ενημέρωσης, όπως η τηλεόραση αλλά και οι ιστοσελίδες εφημερίδων, κατ’ αντιδιαστολή προς το γραπτό τύπο. Στο σημείο αυτό, παρατηρείται ένα λογικό άλμα. Ο νομοθέτης έχει υπαγάγει στις διατάξεις του ν. 1178/1981 (όπως τροποποιήθηκε με το ν. 2328/1995) τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές («ηλεκτρονικό τύπο») προβλέποντας μάλιστα διαφορετικού ύψους αποζημιώσεις προς ικανοποίηση ηθικής βλάβης, που αυξάνουν ανάλογα με την εμβέλεια των σταθμών. Στην περίπτωση των μπλογκς όμως, όπου η εμβέλεια είναι θεωρητικά παγκόσμια, η δικαστική κρίση προάγει (όχι με ιδιαίτερη σαφήνεια) την εφαρμογή των επιεικέστερων ρυθμίσεων που αφορούν τον γραπτό τύπο.
Περαιτέρω, επαναλαμβάνεται ρητά, όπως προβλέπεται και στο π.δ. 131/2003 (που ενσωματώνει την Οδηγία 2000/31/ΕΚ) ότι οι παροχείς υπηρεσιών διαδικτύου δεν υποχρεούνται να ελέγχουν το περιεχόμενου που αποθηκεύουν και ως εκ τούτου η εταιρία που φιλοξενεί ένα ιστολόγιο δεν ευθύνεται για το περιεχόμενό του. Γίνεται επίσης μνεία στην ανωνυμία των κατόχων ιστολογίων, η οποία προκάλεσε μάλλον αδικαιολόγητο ενθουσιασμό στους μπλόγκερς, καθώς δεν αναγνωρίζει την ανωνυμία ως δικαίωμα αλλά ως αναγκαίο κακό. Η σύγκριση δε με τη χρήση ψευδώνυμου στην έντυπη δημοσιογραφία μπορεί να θεωρηθεί ατυχής διότι ο δημοσιογράφος εξαρτάται από τον εργοδότη ή αρχισυντάκτη του, ο οποίος τουλάχιστον τον γνωρίζει και καλύπτει και με δική του ευθύνη ό,τι δημοσιεύεται. Αντίθετα, ο μπλόγκερ ενεργεί αυτόνομα και μπορεί να παραμείνει εντελώς άγνωστος. Η ίδια η κατάληξη της απόφασης θα μπορούσε κάλλιστα να ειδωθεί ως έμμεση σύσταση στο νομοθέτη για κάλυψη αυτού του κενού, που οδηγεί σε μη απόδοση δικαίου, αφού ο τρόπος λειτουργίας ενός ιστολογίου καθιστά αδύνατη την ταυτοποίηση του αληθινού κατόχου-διαχειριστή του. Είναι ενδεικτικό ότι ζητείται η συνδρομή του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, το οποίο ακόμη και αν νομιμοποιούνταν να βοηθήσει (δεν νομιμοποιείται καθώς δεν συντρέχουν προϋποθέσεις άρσης του απορρήτου) θα βρισκόταν πιθανότατα σε αδιέξοδο, διότι η διαδικασία απόκτησης ενός μπλογκ καθώς και η διαχείριση του, μπορεί να είναι τόσο ανώνυμη που να καθιστά αδύνατη την βέβαιη ταυτοποίηση ενός φυσικού προσώπου. Σίγουρα, αυτή η απροσπέλαστη de facto ανωνυμία ή ψευδωνυμία αποτελεί συχνά εγγύηση της ελεύθερης έκφρασης, δεν παύει όμως να χρησιμοποιείται παραμορφωτικά και κακόβουλα δημιουργώντας κλίμα αδίκου. Ως εκ τούτου μπορεί να δυσαρεστούσε τη μπλογκόσφαιρα, αλλά δε θα αποτελούσε έκπληξη, μια νομοθετική αλλαγή εθνικού ή υπερεθνικού επιπέδου για την αντιμετώπιση της αυθαίρετης χρήσης των ιστολογίων.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Κείμενο Απόφασης:
Περιοδικό Αρμενόπουλος 3/2009, σελ. 406 επ.

http://www.epikairo.gr/?p=20999

Βλ. επίσης:
http://informatics-and-law.blogspot.com/2009/05/blog-post_15.html

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=47717&ref=search

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Η ΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ «STREET VIEW»

Η γνωστή εταιρία διαδικτυακών υπηρεσιών Google έχοντας διευρύνει προ πολλού τις δραστηριότητές της πέρα από την πετυχημένη μηχανή αναζήτησης και επενδύοντας αποτελεσματικά σε εφαρμογές όπως το «Google Earth» και «Google maps» (δορυφορική χαρτογράφηση και φωτογραφική απεικόνιση όλης της γης) ξεκίνησε τον τελευταίο χρόνο ένα ακόμη πιο πρωτότυπο πρόγραμμα, το «Google Street View». Όπως φανερώνει και η ονομασία του (θέα του δρόμου), το πρόγραμμα δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να περιηγηθούν εικονικά, μέσω διαδικτύου, στους δρόμους επιλεγμένων πόλεων ανά τον κόσμο. Η απεικόνιση είναι τρισδιάστατη και ο έλεγχος της περιήγησης είναι στα χέρια του χρήστη. Ωστόσο η περιήγηση δε γίνεται σε πραγματικό χρόνο αλλά με τη χρήση εικόνων που έχουν καταγραφεί προγενέστερα. Η λήψεις μάλιστα γίνονται με αυτοκίνητα που φέρουν ειδικές κάμερες στην οροφή και έχουν σήμανση με το λογότυπο της εταιρίας. Πρέπει να σημειωθεί ότι αντίστοιχη πρωτοβουλία ανέλαβε και μια ελληνική εταιρία που μέσω της ιστοσελίδας της «kapou.gr» παρείχε για μικρό διάστημα δυνατότητα τρισδιάστατης περιήγησης σε δρόμους ελληνικών πόλεων.

Οι εν λόγω υπηρεσίες συνάντησαν εμπόδια αναφορικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών που άθελά τους συμπεριλαμβάνονται στις ληφθείσες εικόνες της περιήγησης. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης προκλήθηκαν αντιδράσεις και οι αντίστοιχες Αρχές προστασίας προσωπικών δεδομένων ασχολήθηκαν με το θέμα. Στις Η.Π.Α. πρέπει να σημειωθεί ότι η υπηρεσία προσφέρεται κανονικά από τη Google αλλά μετά από επεξεργασία (θόλωση) των εικόνων προκειμένου να μην αναγνωρίζονται πρόσωπα, πινακίδες αυτοκινήτων κλπ. Παρέχοντας διαβεβαιώσεις για την τήρηση αυτών των μέτρων, η αμερικανική εταιρία υπέβαλε Γνωστοποίηση στην ελληνική Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, επισημαίνοντας, επιπλέον, το δικαίωμα αντίρρησης προς τη Google που διατηρεί οποιοσδήποτε αναγνωρίσει τη φυσιογνωμία του ή δεν επιθυμεί τη δημοσίευση της εικόνας του σπιτιού του.

Η ελληνική Αρχή ζητώντας κάποια συμπληρωματικά στοιχεία και μέτρα επιφυλάχθηκε ως προς την κρίση της νομιμότητας της υπηρεσίας και μέχρι τότε δεν επέτρεψε την έναρξη των εργασιών λήψης εικόνων. Παράλληλα, επέβαλε και τη διακοπή λειτουργίας του ιστοχώρου «www.kapou.gr» που παρείχε τις υπηρεσίες τρισδιάστατης περιήγησης δίχως να έχει υποβληθεί προηγούμενη Γνωστοποίηση στην Αρχή.

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ανακοίνωση Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα:
http://www.dpa.gr/APDPXPortlets/htdocs/documentDisplay.jsp?docid=249,137,131,30,227,189,240,114

Βλ. επίσης:
http://maps.google.com/help/maps/streetview/

http://www.kapou.gr/

Κυριακή 10 Μαΐου 2009

eYouGuide

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αποφασισμένη να τονώσει την εμπιστοσύνη των ευρωπαίων καταναλωτών στις διαδικτυακές υπηρεσίες, εγκαινίασε τη λειτουργία ενός νέου ιστοχώρου, εργαλειακού χαρακτήρα, με την ονομασία «eYouGuide». Πρόκειται ουσιαστικά για έναν σύγχρονο οδηγό σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών στην Κοινωνία της Πληροφορίας. Βασικό στόχο αποτελεί η άρση της ανασφάλειας των χρηστών και η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης που θα εγγυάται μια ήρεμη και ανέφελη διαδικτυακή πλοήγηση. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού η Επιτροπή θεωρεί απαραίτητη τη σαφή πληροφόρηση του κοινού όσον αφορά τα δικαιώματά του με βάση τους κοινοτικούς κανόνες και βέβαια τη μέγιστη δυνατή εναρμόνιση των εθνικών νομοθεσιών που θα προσφέρει στέρεα βάση στην ενιαία επιγραμμική (online) αγορά της Ευρώπης.

Εν συντομία, θα λέγαμε ότι επιδιώκεται η δημιουργία ενός ευρύτερου «κοινοτικού κυβερνοχώρου εμπιστοσύνης» όπου η πλοήγηση δε θα γνωρίζει εθνικά σύνορα και εμπόδια. Αυτό επιβεβαιώνει με τα λόγια της και η Επίτροπος για την Κοινωνία της Πληροφορίας και τα Μέσα Επικοινωνίας, Βίβιαν Ρέντινγκ: «Στην ΕΕ, τα δικαιώματα των καταναλωτών στο διαδίκτυο δεν θα πρέπει να εξαρτώνται από τον τόπο εγκατάστασης μιας εταιρίας ή ενός ιστοτόπου. Τα εθνικά σύνορα δεν θα πρέπει πια να ταλαιπωρούν τους ευρωπαίους καταναλωτές όταν αγοράζουν σε απευθείας σύνδεση (επιγραμμικά) ένα βιβλίο ή όταν τηλεκφορτώνουν ένα τραγούδι. Παρά τις σημειωθείσες προόδους, οφείλουμε να διασφαλίσουμε την ύπαρξη μιας ενιαίας αγοράς τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τις επιχειρήσεις στο διαδίκτυο.»

Η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμη, ιδιαίτερα επειδή θα προσφέρει στους χρήστες μια έγκυρη πηγή άντλησης πρακτικών πληροφοριών. Ωστόσο δε θα ήταν δυνατόν να μην καταγράψουμε, κλείνοντας, δύο απλές παρατηρήσεις. Η πρώτη είναι μάλλον λεκτική και αφορά την κεντρική ιδέα-επιδίωξη μιας «πλοήγησης δίχως σύνορα». Το διαδίκτυο -όπως έχει γραφτεί πολλές φορές στη στήλη- ήταν άναρχο και παγκόσμιο σχεδόν από τη «γέννησή» του, δημιουργώντας νομοθετικό πρόβλημα λόγω της υπερσυνοριακής του δομής. Συνεπώς, τα δεσμά των συνόρων δεν αφορούν την πλοήγηση αλλά τις νομοθεσίες. Επιπλέον, ας μας επιτραπεί η αυθαίρετη άποψη ότι οι καταναλωτές δεν αποτρέπονται τόσο από την άγνοια των δικαιωμάτων τους όσο από την δυσκολία διεκδίκησης μιας δίκαιης αξίωσής τους (π.χ. ένα αγαθό που πλήρωσαν και δεν παρέλαβαν) λόγω της μεγάλης απόστασης ή της έλλειψης φυσικής επαφής σε μια διαδικτυακή συναλλαγή. Η δεύτερη παρατήρηση αφορά στο περιεχόμενο της νέας ιστοσελίδας, η οποία διατείνεται ότι θέλει να ενημερώσει τον καταναλωτή για τα δικαιώματά του. Μία γρήγορη περιήγηση καθιστά εμφανές ότι το περιεχόμενο διαμορφώνεται ισομερώς γύρω από τρεις άξονες: πληροφορίες για την ασφάλεια των ηλεκτρονικών συναλλαγών, συμβουλές για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και προειδοποιήσεις για την αποφυγή τηλεκφόρτωσης πειρατικών αρχείων και κάθε είδους παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων. Αυθόρμητα προβληματίζει το γεγονός ότι ένας «οδηγός ψηφιακών δικαιωμάτων των καταναλωτών» απαρτίζεται κατά ένα τρίτο από απαγορεύσεις υπέρ των οικονομικών συμφερόντων δισκογραφικών, κινηματογραφικών και λοιπών εταιριών. Με αυτόν τον τρόπο, το επιθυμητό κλίμα εμπιστοσύνης στους χρήστες δύσκολα μπορεί να καλλιεργηθεί, πόσο μάλλον να διατηρηθεί.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/09/702

Διαδικτυακός τόπος eYouGuide:
http://ec.europa.eu/information_society/eyouguide/index_en.htm

Βλ. επίσης:
http://www.epp-ed.eu/Press/showpr.asp?PRControlDocTypeID=1&PRControlID=
8584&PRContentID=14884&PRContentLG=en


http://www.cegd.eu/Lists/News/DispForm.aspx?ID=24

http://sofiaecho.com/2009/05/06/714631_european-commission-launches-eyouguide

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ Ε.Ε. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΥΒΕΡΝΟΕΓΚΛΗΜΑ

Με πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υιοθετήθηκε, στα τέλη του 2008, από το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε. ένα νέο σχέδιο για την καταπολέμηση του κυβερνοεγκλήματος με ορίζοντα πενταετίας.

Στο στόχαστρο παραμένουν οι γνωστοί πλέον ηλεκτρονικοί «εχθροί» όπως οι υποκλοπές κάθε είδους δεδομένων από προσωπικούς υπολογιστές, η ανεπιθύμητη ηλεκτρονική αλληλογραφία (spam), η κλοπή ταυτότητας (identity theft) και κατά κύριο λόγο η παιδική πορνογραφία. Σύμφωνα, μάλιστα, με την ανακοίνωση της Επιτροπής το υλικό παιδικής πορνογραφίας που είναι προσβάσιμο επιγραμμικά (on line) έχει τετραπλασιαστεί μέσα στα τελευταία πέντε χρόνια, ανάγοντας το φαινόμενο στον βασικό κορμό του διαδικτυακού εγκλήματος.

Συνεπώς, έχοντας αναγνωρίσει τις απειλές, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εστιάζει σε νέες πρακτικές αντιμετώπισης και στην ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων μέσων. Ενδυναμώνεται, λοιπόν, η συνεργασία μεταξύ διωκτικών αρχών και ιδιωτικού φορέα (εννοώντας, προφανώς, τους τηλεπικοινωνιακούς φορείς, παρόχους διαδικτυακών υπηρεσιών, εταιρείες λογισμικού ασφάλειας κλπ.) για να επιτευχθεί ταχύτερη επικοινωνία και αμεσότερη αντίδραση στον εντοπισμό των χρηστών-δραστών. Επιπλέον, προωθείται, ρητά, η κυβερνοπαρακολούθηση με δυνατότητα έρευνας εξ αποστάσεως σε ύποπτα υπολογιστικά συστήματα και οι συντονισμένες έρευνες για την πάταξη κυβερνοαπειλών διασυνοριακού χαρακτήρα. Τέλος, ανατίθεται στην Europol η άμεση δημιουργία ενός κέντρου συλλογής και διασταύρωσης στοιχείων με σκοπό τον έγκαιρο εντοπισμό κινδύνων και την έκδοση σχετικών ειδοποιήσεων. Για τον σκοπό αυτό προβλέπεται ένας αρχικός προϋπολογισμός ύψους 300.000 Ευρώ.

Οι πρώτες δράσεις αυτής της πρωτοβουλίας ξεκίνησαν ήδη στις αρχές του Μαρτίου 2009 με την επίσημη ανακοίνωση συνεργασίας μεγάλων πιστωτικών ιδρυμάτων προκειμένου να περιοριστεί το οικονομικό σκέλος της παιδικής πορνογραφίας. Παράλληλα, όμως, οι πρώτες σκέψεις που εγείρονται με την αφορμή αυτού του νέου σχεδίου για το κυβερνοέγκλημα αφορούν, δίχως άλλλο, την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών-χρηστών του διαδικτύου. Η λακωνική ανακοίνωση της Επιτροπής και οι μέχρι τώρα ενέργειες δεν επιτρέπουν, ωστόσο, ακόμη την εξαγωγή συμπερασμάτων αναφορικά με τις εγγυήσεις προστασίας της ιδιωτικότητας.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:


Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Επιτροπής:

http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/08/1827


Ηλεκτρονικός τύπος:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=963447&lngDtrID=252


http://www.reuters.com/article/technologyNews/idUSTRE52253U20090303


Βλ. επίσης:

http://www.theregister.co.uk/2008/11/18/ec_cybercrime_consultation/


http://tech.pathfinder.gr/tech/lawnet/701375.html


http://www.ibls.com/internet_law_news_portal_view.aspx?s=sa&id=1543

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

Η ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ

Στις 16 Φεβρουαρίου 2009 ξεκίνησε στη Στοκχόλμη η δίκη των «πειρατών», Carl Lundström, Peter Sunde, Frederik Neij και Gottfrid Svartholm Warg, κατόχων της δημοφιλούς ιστοσελίδας «Pirate Bay», μέσω της οποίας οι χρήστες του διαδικτύου διαμοιράζονται κάθε είδους αρχεία. Αναμενόμενα, πολλά από αυτά –ίσως τα περισσότερα- διέπονται από προστασία πνευματικών δικαιωμάτων και ως εκ τούτου η μεταφόρτωσή τους (download) είναι παράνομη. Αντίστοιχες υπηρεσίες, βέβαια, προσφέρουν δεκάδες διαδικτυακές τοποθεσίες με κοινό χαρακτηριστικό ότι διευκολύνουν τη διακίνηση των αρχείων χωρίς έλεγχο του περιεχομένου τους. Ωστόσο, αυτή η δικλείδα ασφαλείας δε στάθηκε αρκετή για να αποτρέψει την παραπομπή των τεσσάρων Σουηδών, οι οποίοι υποστηρίζουν επίμονα τη νομιμότητα της ιστοσελίδας τους. Η πορεία της πολυήμερης δίκης δεν άργησε να τους δικαιώσει καθώς από τις πρώτες δυο ημέρες, οι βαρύτερες κατηγορίες περί συνενοχής σε παράνομη διανομή προστατευμένου υλικού αποσύρθηκαν.

Αναμένοντας την τελική έκβαση της δίκης, προμηνύεται ένα ακόμη αδιέξοδο για τη μουσική βιομηχανία που βλέπει και πάλι τις δικαστικές προσπάθειες προάσπισης των συμφερόντων της να αποδεικνύονται αναποτελεσματικές. Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες εναντίον της μουσικής πειρατείας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δισκογραφικών Εταιριών, IFPI, για το έτος 2008, το 95% της μουσικής που διακινήθηκε διαδικτυακά ήταν παράνομο. Αφού οι δοκιμασμένες τακτικές απέτυχαν μένει να δούμε τι άλλο θα ακολουθήσει. Ίσως το επόμενο βήμα θέσει και τους παρόχους διαδικτυακών υπηρεσιών προ των ευθυνών τους.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Έκθεση IFPI 2009:
http://www.ifpi.org/content/library/DMR2009.pdf

Βλ. επίσης:
http://www.theregister.co.uk/2009/02/17/pirate_bay_half_charges_dropped_report/

http://www.thelocal.se/17954/20090303/

http://blog.wired.com/27bstroke6/2009/02/pirate.html

http://tech.pathfinder.gr/tech/lawnet/702296.html

http://www.ifpi.org/content/section_resources/dmr2009.html

http://www.digitalmusicnews.com/stories/011509ifpi

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

ΑΠΟΦΑΣΗ Δ.Ε.Κ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 2006/24/ΕΚ

Στις 10 Φεβρουαρίου 2009 το Δ.Ε.Κ. αποφάσισε σχετικά με την υπόθεση που αφορούσε τη νομική βάση έκδοσης της Οδηγίας 2006/24/ΕΚ για τη διατήρηση δεδομένων ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Η εν λόγω Οδηγία, που έχει παρουσιαστεί αναλυτικά στη στήλη (ΕΕΕυρΔ 4:2005), αμφισβητήθηκε έντονα ως προς το περιεχόμενό και την αντίθεσή της με θεμελιώδη δικαιώματα, όπως ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής, αλλά τελικά ζητήθηκε η ακύρωσή της, με πρωτοβουλία της Ιρλανδίας, μόνο λόγω μη προσήκουσας νομικής βάσης.

Ειδικότερα, η Ιρλανδία, υποστηριζόμενη και από τη Δημοκρατία της Σλοβακίας, υποστήριξε ότι η Οδηγία 2006/24/ΕΚ δεν μπορεί να βασίζεται στο άρθρο 95 ΕΚ που αφορά τη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς εφόσον μοναδικός ή, τουλάχιστον, κύριος στόχος της είναι η διερεύνηση, διαπίστωση και δίωξη ποινικών αδικημάτων. Η άποψη αυτή δεν έγινε δεκτή από το Δικαστήριο, καθώς εντόπισε αλλού τον βασικό στόχο των ρυθμίσεων που εισέφερε η Οδηγία. Πιο συγκεκριμένα, βάσει της εκτίμησης του Δ.Ε.Κ., κύριο μέλημα του κοινοτικού νομοθέτη αποτέλεσε η εναρμόνιση των εθνικών μέτρων αναφορικά με τη διατήρηση τηλεπικοινωνιακών δεδομένων από τους φορείς παροχής υπηρεσιών, ώστε να εξισορροπηθεί το κόστος που συνεπάγεται μια τέτοια διαδικασία. Ουσιαστικά, δηλαδή, σκοπός της Οδηγίας θεωρήθηκε αποκλειστικά η εξάλειψη πιθανών δυσαναλογιών στις λειτουργικές δαπάνες που θα επιβάρυναν τις εταιρίες παροχής τηλεπικοινωνιακών και διαδικτυακών υπηρεσιών στα διάφορα κράτη μέλη. Με αυτό το σκεπτικό, το Δ.Ε.Κ. αναγνώρισε τελικά το άρθρο 95 ΕΚ ως την προσήκουσα νομική βάση για την έκδοση της Οδηγίας 2006/24/ΕΚ.

Εντούτοις, αν το σκεπτικό αυτό είναι ορθό και σύμφωνο με την πραγματική στόχευση του κοινοτικού νομοθέτη, γεννιούνται δύο εύλογα ερωτήματα προς προβληματισμό:

-πρώτον, γιατί το κείμενο της Οδηγίας δεν αρκέστηκε στη θέσπιση ενός ανώτατου χρονικού ορίου διατήρησης των δεδομένων αλλά επέβαλε και ένα υποχρεωτικό κατώτατο όριο διατήρησης 6 μηνών και

-δεύτερον, γιατί λείπει οποιαδήποτε αναφορά στο κόστος διατήρησης και στον επιμερισμό της δαπάνης μεταξύ κράτους και ιδιωτικών φορέων.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Κείμενο απόφασης:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:62006J0301: EL:HTML

Κείμενο Οδηγίας:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2006:105:0054:0063: EL:PDF

Βλ. επίσης:
http://www.netwatcher24.at/2009/02/10/eugh-segnet-vorratsdatenspeicherung-ab/

http://www.forthnet.gr/templates/newsPosting.aspx?p=253971

http://tech.pathfinder.gr/tech/lawnet/696076.html

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ MICROSOFT… ΞΑΝΑ

Η διαμάχη μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Microsoft στον τομέα του Ανταγωνισμού, συντηρείται ουσιαστικά επί μία δεκαετία και όπως φαίνεται δε θα λήξει σύντομα. Μετά τις καταδικαστικές αποφάσεις και την επιβολή υπέρογκων προστίμων, που αγγίζουν πλέον συνολικά τα 2 δισεκατομμύρια Ευρώ, η μονοπωλιακή τακτική της αμερικανικής εταιρίας αποτελεί και πάλι αντικείμενο έρευνας. Αν μέχρι σήμερα η συζήτηση επικεντρωνόταν στo διαχωρισμό του προγράμματος αναπαραγωγής πολυμέσων (Windows Media Player) από το λειτουργικό σύστημα Windows που βρίσκεται προεγκατεστημένο στο 90% των ηλεκτρονικών υπολογιστών της παγκόσμιας αγοράς, εις το εξής ο προβληματισμός θα αφορά το πρόγραμμα διαδικτυακής πλοήγησης, Internet Explorer. Ο συγκεκριμένος φυλλομετρητής της Microsoft συνοδεύει εξ ορισμού όλες τις εκδόσεις των Windows από το 1996, παρέχοντας στους χρήστες τη δυνατότητα πρόσβασης στις ιστοσελίδες του Παγκόσμιου Ιστού.

Βασικός ανταγωνιστής της Microsoft, που προκάλεσε την εν λόγω διαδικασία εκ μέρους της Επιτροπής είναι η νορβηγική εταιρία Opera η οποία διαθέτει στην αγορά το ομώνυμο πρόγραμμα διαδικτυακής πλοήγησης. Δίπλα της φαίνεται να συσπειρώνονται και άλλες εταιρείες του χώρου όπως η Google που ξεκίνησε πρόσφατα τη διάθεση ενός δικού της φυλλομετρητή με το όνομα Chrome. Η δικαιολογημένη επιχειρηματολογία αυτού του αντιμονοπωλιακού μετώπου δεν εστιάζει μόνο στο γεγονός ότι ο αγοραστής δεν επιλέγει μόνος του το φυλλομετρητή της αρεσκείας του, αλλά και στο πρακτικό αποτέλεσμα ότι οι προγραμματιστές και σχεδιαστές ιστοσελίδων δημιουργούν προγράμματα κατά κύριο λόγο συμβατά με τον επικρατέστερο Internet Explorer.

Από τη μεριά της, η Microsoft, προτάσσει μεν την επιθυμία της να δραστηριοποιείται σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες αλλά φαίνεται να εξετάζει όλες τις δυνατότητες άμυνας σε μια διαδικασία που όλα δείχνουν και πάλι ότι δε θα λήξει ούτε γρήγορα ούτε ανώδυνα.


ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=MEMO/09/15

Ανακοίνωση Opera:
http://www.opera.com/press/releases/2009/01/17/

Ανακοίνωση Microsoft:
http://www.microsoft.com/presspass/press/2009/jan09/01-16statement.mspx

Βλ. επίσης:
http://www.reuters.com/article/technologyNews/idUSTRE51N6OA20090224

http://tech.pathfinder.gr/tech/lawnet/701029.html

http://www.computerworld.dk/art/50435/google-ind-i-eu-batalje-mod-microsoft