Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2005

www.ΟΝΟΜΑΤΑ_ΧΩΡΟΥ.gr

Μέχρι το καλοκαίρι του 2005 το ελληνικό διαδικτυακό τοπίο κατοχύρωσης και χρήσης ονομάτων χώρου (domain names) με κατάληξη «.gr» βασιζόταν στις διατάξεις του Κανονισμού που εξέδωσε, στα τέλη του 2002, η αρμόδια Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ). Μεταξύ άλλων η εν λόγω ρύθμιση επέβαλλε και την αποκλειστική χρήση λατινικών χαρακτήρων κατά την επιλογή ονόματος χώρου από τους ενδιαφερόμενους. Συνεπώς, επιχειρήσεις, οργανισμοί, υπηρεσίες και ιδιώτες οδηγήθηκαν, αναγκαστικά, στην πλησιέστερη λατινική γραφή ελληνικών ονομάτων και επωνυμιών που επιθυμούσαν ως διευθύνσεις των ιστοσελίδων τους, π.χ. www.ellinika.gr. Το γεγονός αυτό, βέβαια, υποχρεώνει πολλές φορές τους Έλληνες χρήστες σε πειραματισμούς προκειμένου να εντοπίσουν τον ορθό τρόπο γραφής της ιστοδιεύθυνσης του φορέα ή του προσώπου που αναζητούν. Στις 4 Ιουλίου 2005, λοιπόν, η ΕΕΤΤ έθεσε σε ισχύ τον νέο «Κανονισμό Διαχείρισης και Εκχώρησης Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr», στον οποίο υπάρχει πλέον σαφής πρόβλεψη για δυνατότητα κατοχύρωσης διαδικτυακών διευθύνσεων με ελληνικούς χαρακτήρες, π.χ. www.ελληνικά.gr.

Εξετάζοντας αναλυτικότερα τον νέο Κανονισμό και ειδικά το άρθρο 3 («Σύνθεση Ονομάτων Χώρου με κατάληξη .gr»), διακρίνονται οι βασικοί κανόνες που διέπουν το νέο σύστημα εκχώρησης. Συνοπτικά, προβλέπεται η δυνατότητα εκχώρησης ονομάτων χώρου, μεγέθους 3-60 χαρακτήρων του λατινικού ή του ελληνικού αλφαβήτου, αλλά δεν υποστηρίζεται η ταυτόχρονη χρήση τους στο ίδιο επίπεδο. Για παράδειγμα, επιτρέπεται η ιστοδιεύθυνση www.e-pikaira.gr ή www.ε-πίκαιρα.gr, αλλά όχι η μικτή μορφή www.e-πίκαιρα.gr. Ειδικότερα, ένα όνομα χώρου με ελληνικούς χαρακτήρες εκχωρείται στην πεζή μορφή που θα δηλώσει ο καταχωρούμενος στην αίτησή του και η οποία μπορεί να περιέχει τόνους, διαλυτικά, πνεύματα κλπ. Παράλληλα το όνομα θα εκχωρείται αυτομάτως στον ίδιο χρήστη και σε πεζή άτονη, κεφαλαία και πεζοκεφαλαία τονισμένη και άτονη μορφή (π.χ. www.ελληνικα.gr, www.ΕΛΛΗΝΙΚΑ.gr, www.ΕΛΛΗΝΙΚΆ.gr, www.ΕλληΝΙΚΑ.gr, www.ΕλληΝικά.gr). Παραλλαγές του ονόματος, με διαφορά στον τονισμό ή τα σημεία στίξης, καθώς και ομόγραφα (οπτικά όμοια) ονόματα με λατινικούς χαρακτήρες (π.χ. www.EETT.gr), δεσμεύονται για τον ίδιο καταχωρούμενο αλλά ενεργοποιούνται μόνο μετά από αίτημά του και καταβολή επιπλέον τέλους. Το ανώτατο τέλος εκχώρησης, που μπορεί να καταβληθεί σε έναν από τους 257 εξουσιοδοτημένους καταχωρητές στην Ελλάδα, ανέρχεται στα 44 ευρώ (πλέον ΦΠΑ) για μία διετία, εκ των οποίων τα 12,5 ευρώ αποδίδονται στην ΕΕΤΤ.

Σύμφωνα με τις προσδοκίες της ΕΕΤΤ, οι «ελληνικές» διευθύνσεις αναμένεται να τονώσουν το ενδιαφέρον του Ελλήνων, εν δυνάμει χρηστών, για το διαδίκτυο, αυξάνοντας το αίσθημα οικειότητας στο δικτυακό περιβάλλον. Οι προβλέψεις οδεύουν πιθανώς προς επαλήθευση, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη πως μόνο την πρώτη μέρα ισχύος του νέου Κανονισμού κατατέθηκαν περίπου 5.000 αιτήσεις εκχώρησης ονόματος χώρου με ελληνικούς χαρακτήρες. Ωστόσο, υπάρχει και έντονος αντίλογος σχετικά με την πρακτικότητα των νέων διευθύνσεων αλλά και πιθανά λειτουργικά προβλήματα που μπορεί να προκαλέσουν. Η πρώτη χρηστική δυσκολία αφορά την διπλή εναλλαγή γλώσσας πληκτρολογίου, προκειμένου να επιλεγεί μια ιστοδιεύθυνση της μορφής www.ελληνικά.gr. Άλλωστε, στην πράξη, σπάνια πληκτρολογεί ο μέσος χρήστης την ακριβή διεύθυνση της ιστοσελίδας που τον ενδιαφέρει· πολύ συχνότερα κατευθύνεται στην ιστοθέση που επιθυμεί μέσω συνδέσμων ή μέσω λίστας αγαπημένων σελιδοδεικτών (bookmarks). Εξάλλου, πολύ πιο συχνά προτιμάται η αναζήτηση μιας ιστοσελίδας με λέξεις κλειδιά, παρά ο άσκοπος πειραματισμός στη γραμμή της ιστοδιεύθυνσης. Επιπλέον, ουσιαστικό πρόβλημα, μπορεί να προκύψει και σχετικά με την αναγνώριση των ελληνικών χαρακτήρων από ορισμένα προγράμματα πλοήγησης (browsers), τα οποία δεν υποστηρίζουν εγγενώς διευθύνσεις με μη λατινικούς χαρακτήρες. Τα λογισμικά προβλήματα, όμως, επιλύονται συνήθως με την εγκατάσταση αναβαθμίσεων ή πρόσθετων εφαρμογών, που προσφέρουν μέσα σε εύλογο χρόνο οι εταιρίες λογισμικού.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν έχει τόση σημασία η απλή καταχώρηση ενός ονόματος χώρου με ελληνικούς χαρακτήρες, αλλά πολύ περισσότερο η ενεργοποίηση και η χρήση αυτών των διευθύνσεων. Προς το παρόν, ο μεγάλος αριθμός αιτήσεων που δέχτηκε η ΕΕΤΤ αντικατοπτρίζει τη λογική πρόνοια πολλών επιχειρήσεων, φορέων και ιδιωτών να σπεύσουν για να κατοχυρώσουν σε ελληνική γραφή την έως τώρα χρησιμοποιούμενη ιστοδιεύθυνσή τους. Η κίνηση αυτή είναι, βέβαια, απαραίτητη τουλάχιστον για να εμποδίσει την εκχώρηση και παραπλανητική χρήση κάποιων ονομάτων στα ελληνικά από επιτήδειους χρήστες. Παράλληλα, όμως, δημιουργεί επιπρόσθετη οικονομική επιβάρυνση στους καταχωρούμενους και κυρίως στις εταιρίες που προσπαθούν να εξασφαλίσουν την εμπορική επωνυμία τους. Δεν πρέπει, λοιπόν, να θεωρείται απίθανο το ενδεχόμενο, οι περισσότερες από τις εν λόγω διευθύνσεις να μείνουν ανενεργές και άνευ περιεχομένου, κατέχοντας απλά μια θέση στο Μητρώο της ΕΕΤΤ.

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

Νέος Κανονισμός:

http://www.eett.gr/gr_pages/index2n.htm

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2005

Η ΑΚΡΑΙΑ ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Στις 30 Αυγούστου 2005, το Υπουργείο Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου απηύθυνε πρόσκληση δημόσιας διαβούλευσης σχετικά με πρόταση ποινικοποίησης της απλής κατοχής υλικού ακραίας πορνογραφίας. Το σκεπτικό της πρότασης στηρίζεται στην ευρύτατη χρήση των διαδικτυακών υπηρεσιών και κατ’ επέκταση την διευκόλυνση της πρόσβασης σε πορνογραφικό υλικό που κατηγοριοποιείται ως «ακραίο». Προκειμένου, λοιπόν, να μειωθεί η προσφορά και η παραγωγή τέτοιου περιεχομένου προωθείται μια πιο αυστηρή ρύθμιση, η οποία, αντιγράφοντας αντίστοιχες διατάξεις για την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας, θα αντιμετωπίζει ποινικά και όσους κατέχουν απλά, χωρίς άλλο σκοπό, υλικό ακραίου χαρακτήρα.

Η αμφιλεγόμενη έννοια της «ακραίας» πορνογραφίας, εξειδικεύεται μάλιστα σε αυθεντικά στιγμιότυπα ή αληθοφανείς απεικονίσεις συνουσίας ή στοματικού έρωτα με ζώο, συνουσίας με ανθρώπινο πτώμα, άσκησης σοβαρής βίας σε σεξουαλικό πλαίσιο και άσκησης σοβαρής σεξουαλικής βίας. Οι εισηγητές της πρότασης θέλησαν ουσιαστικά να περιλάβουν την απεικόνιση δραστηριοτήτων που αποτελούν από μόνες τους ποινικά αδικήματα, ενώ οι εικονιζόμενοι μπορεί να αποτελούν θύματα ποινικά κολάσιμων πράξεων. Περαιτέρω, διευκρινίζεται πως από την έννοια της «κατοχής» εξαιρούνται οι περιπτώσεις ακούσιας παραλαβής επίμαχων εικόνων καθώς και η δικαιολογημένη ύπαρξή τους, π.χ. για λόγους νομικής ή δικαστικής έρευνας. Όσον αφορά τις ποινές, προτείνεται, κατ’ αναλογία με την ισχύουσα νομοθεσία, ποινή φυλάκισης έως τρία έτη για την κατοχή ακραίου πορνογραφικού υλικού και αναπροσαρμογή του υπάρχοντος ανώτατου ορίου φυλάκισης από τρία σε πέντε έτη για την διάθεση του.

Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις στοχεύουν, συγκεκριμένα, στην προστασία των συμμετεχόντων (ενηλίκων) σε αποτυπωμένες ακραίες σεξουαλικές δραστηριότητες αλλά και στην προστασία της κοινωνίας, ειδικά των παιδιών, από την έκθεση σε παραστάσεις που οι εισηγητές της πρότασης «πιστεύουν ότι ο περισσότερος κόσμος τις αντιμετωπίζει με αποστροφή». Στην πρωτοβουλία αυτή, βέβαια, είναι διακριτή η επιδίωξη επαναπροσδιορισμού της ηθικής στάθμης και αναδιαπραγμάτευσης της ισορροπίας μεταξύ κοινωνικής και δικαιικής απαξίας ενώ διαφαίνεται και μια προσπάθεια περιχαράκωσης της διαδικτυακής ελευθερίας. Τα ερωτήματα που αναδύονται αφορούν την αποτελεσματικότητα μιας τέτοιας νομοθετικής κίνησης, αλλά και την αρμονία της με βασικά δικαιώματα του ανθρώπου. Ειδικότερα, προβληματίζει το γεγονός, ότι την εποχή που προκρίνεται, για παράδειγμα, η ελαστικότητα στη μεταχείριση των χρηστών, αποδεδειγμένα επιβλαβών, ναρκωτικών ουσιών, προτείνεται η αυστηρή μεταχείριση του ενήλικου δικτυοπολίτη, ο οποίος κατέχει, αποκλειστικά για προσωπική χρήση, ψηφιακό υλικό που η νομοθετική κρίση κατατάσσει ως «ακραίο». Από την άλλη πλευρά, τα ίδια παιδιά που επιδιώκει να προστατεύσει ο νομοθέτης, διατηρούν την ευκολία του ανεξέλεγκτου διαδικτυακού μέσου, προκειμένου να προσπελάσουν υλικό, καθ’ όλα απεχθές, μα και ελκυστικό ως απαγορευμένο. Δικαιολογημένα δε, δημιουργεί αμφιβολίες η ποινικοποίηση της κατοχής, π.χ. μιας αποτύπωσης αληθοφανούς βιασμού, ενώ η εικονιζόμενη πράξη αυτή καθ’ αυτή δεν θα είχε ποινικό ενδιαφέρον, ως μη αληθινή αλλά επιτυχώς προσποιητή. Επιπλέον, προβληματισμό γεννά και η νομική μεταχείριση της απεικόνισης μιας «ακραίας» πράξης που αποτελεί αυθεντική ψηφιακή αποτύπωση της συναινετικής σεξουαλικής έκφρασης στο πλαίσιο του ιδιωτικού βίου. Τελικά, το δίλημμα, που προκύπτει, αφορά τη στάθμιση ανάμεσα στην περιφρούρηση μιας ασαφούς κοινωνικής ηθικής και την διασφάλιση των κεκτημένων προσωπικών και των ρευστών διαδικτυακών ελευθεριών.

ΣΧΕΤΙΚΑ LINKS:

http://news.bbc.co.uk/1/shared/bsp/hi/pdfs/30_08_05_porn_doc.pdf

http://www.timesonline.co.uk/article/0,,2-1755958,00.html

http://jurist.law.pitt.edu/paperchase/2005/08/uk-planning-ban-on-possession-of.php